*یادداشت برگزیده در پارسی نامه

آن شب که در آغوش مصلی بودی   خلقی به تو مجنون و تو لیلا بودی

برگرد توگشتند و طوافت کردند            چون کعبه عشق و آرزوها بودی

از روح نمازشب تو پیدا بود                         کز بهر عروج خود مهیا بودی

معراج تو برد ملتی را با خود             خود نه ، به خدا ، خدا سرا پا بودی

تنها نه همین داغ دل امت شد                داغ دل هر لاله به صحرا بودی

مردم به جماران همه محو تو لبیک          تو جای دگر محو تماشا بودی

فرماندهی کل قوا جزئی بود                  عبدالله و فرمانده دل ها بودی

فرماندهی کل قوا اندک بود                       ولله تـو فرمانده دلـها بـودی

علی انسانی

دلهای هزاران عاشق روح‌ ا... هنوز بر بام مصلای وداع و فراق و هجران جامانده است ، گویی آن دم چند لحظه‌ای نگاهمان کرد و هزاران سخن ناگفته در همان نگاه کوتاه و در تلخ‌ترین لحظات ایران بزرگ حک نمود . او با پروازی معراج گونه ، با روحی شاد و ضمیری امیدوار به جایگاه ابدی سفر نمود . اما دلها مشتاق دوباره دیدن روح خداست ، آن روز که سوار بر دریای دل بی‌قرار مردم عاشق می‌رفت ، گویی برخواهد گشت ، نگاهش می‌کردیم و رحلتش را باورنداشتیم ، اما امروز روح بلندش را در جای‌جای ایران همچون یادگاری جاودان دوباره می‌یابیم و در عمق وجودمان حس می‌کنیم ...

اماما راهت را ادامه میدهیم...