وقت است که بنشینی و گیسو بگشایی / تا با تو بگویم غم شب های جدایی بزم تو مرا می طلبد ، آمدم ای جان / من عودم و از سوختنم نیست رهایی تا در قفس بال و پر خویش اسیرست / بیگانه ی پرواز بود مرغ هوایی با شوق سرانگشت تو لبریز نواهاست / تا خود به کنارت چه کند چنگ نوایی عمری ست که ما منتظر باد صباییم / تا بو که چه پیغام دهد باد صبایی ای وای بر آن گوش که بس نغمه ی این نای / بشنید و نشد آگه از اندیشه ی نایی افسوس بر آن چشم که با پرتو صد شمع / در اینه ات دید و ندانست کجایی آواز بلندی تو و کس نشنودت باز / بیرونی ازین پرده ی تنگ شنوایی در آینه بندان پریخانه ی چشمم / بنشین که به مهمانی دیدار خود ایی بینی که دری از تو به روی توگشایند / هر در که براین خانه ی آیینه گشایی چون سایه مرا تنگ در آغوش گرفته ست / خوش باد مرا صحبت این یار سرایی هوشنگ ابتهاج
002
003
004
005
006
007
008
009
010
011
012
013
014
015
| Design By :
TopBloger.com |
خدایا فاصلت تا من . . . خودت گفتی که کوتاهه . . . از اینجا که من ایستادم . . . چقدر تا آسمون راهه
معیشت عاشورا 3
خانم اجازه نمره انشای من کم است!
بازی های امروزم sms ما حصل
تو برای پروانه شدن آمدی
ولله تـو فرمانده دلـها بـودی
کو کوزه گر و کوزه خر و کوزه فروش!
کلااااااااااااااغ ؟ پــــــــر!
سومین سالگرد شهدای رهپویان وصال-شیراز
به این میگن شانس!!
نمی پزین از گرما؟؟
گاهی وقتها خیلی زود، دیر می شه
