زندگینامه: محمد فخارزاده سال 57 در شهر آبادان متولد شد. فوف لیسانس مخابرات و دانشجوی دکترا دانشگاه واترلو کانادا . http://beheshtedel.persianblog.ir/ اشعار محمد فخارزاده (1) کربلا... به یاد کربلا افتاده ام باز عنان طاقت از کف داده ام باز به من ماهی نشان دادند آنجا که تا امروز مستم از تماشا دلم پر می زند هرشب به بامش سلامم می کند دارالسلامش دل عاشق ز معشوقش جدا نیست برایم هیچ جایی کربلا نیست چه میفهمید از حال دل من شنیدن کی بود مانند دیدن من مجنون جز این لیلا ندارم خدایا تاب تا فردا ندارم سر عاشق نوازی داشت یارم دو روزی پرده را برداشت یارم قرق کرد او حرم را تا بمانم کنار تربتش شعری بخوانم نشانم داد مزد نوکری چیست خریدار دل شیدای من کیست تهیدستم ولی گنجینه دارم حسین تازه ای در سینه دارم (2) دامن خیمه به بالا بزن... گر چه تا غارت این باغ نمانده است بسی بوی گل می‌رسد از خیمة خاموش کسی چه شکوهی است در این خیمه که صد قافله دل می‌نوازند به امیّد رسیدن جرسی دامن خیمه به بالا بزن ای گل که دلم جز پرستاری درد تو ندارد هوسی ای صفای سحری جمع به پیشانی تو! باد پاییم و به گردت نرسیده است کسی بر سر دار تمنّای تو گل کرد مسیح یافت از شعلة ادراک تو موسی قبسی راهی‌ام کن به تماشای جمالت بگذار بر سر سفرة سیمرغ نشیند مگسی چه صمیمی است خدایی که تو یادم دادی! لطف محض است اگر نیست جز او دادرسی * باز شب آمد و من ماندم و این گریه و ... نیست جز ابوحمزة توفانی تو هم‌نفسی (3) غریب مدینه تقدیم به غربت امام حسن مجتبی (ع): به خدا عاشقم؛ دلی دارم.....................................دلِِِِ پابندِ مشکلی دارم ای گلِ ِباغ ِمصطفی (ص)؛ ای عشق!......حاجتی دارم از شما؛ ای عشق! من که با غُصه ی تو سرگرمم..................دیرگاهی است غرق در شرمم ای کلید ِ زبانِِ ِ بسته ی من..................شیر ِ مظلوم ِ دل شکسته ی من! روزنی باز کن؛ صدایم کن..............................لختی از خاکیان؛ جُدایم کن! ای خریدارِ غُصه هایت؛ من.......................تشنه ی جرعه ای صدایت؛ من با دلِ ِعاشقم؛ تکلم کن.....................................در دلِ ِ ساکنم؛ تلاطم کن حاجتم؛ پیش ِ لطفِ تو؛ کوچک.....................سیدی "ما بَِرحتّ مِن بابِِک"(1) ای کریم ِ مدینه؛ منتظرم..................................به افقهای سبزِ خود؛ ببرم مادرت آب؛ مادرت خورشید...............................مادرت ماه بود و می تابید مادرت قدر؛ مادرت کوثر......................................مادرت سایه خدا بر سر مادرت موج؛ مادرت ساحل..................................مادرت آفتاب ِ خونین دل مادرت باغ ِ داغ و آلاله.......................................مادرت ماه ِ هیجده ساله! شادی ِ قلبِ مصطفی(ص)؛ زهرا(س)...........سومین خلقت ِ خدا؛ زهرا (س) با چنین مادری که داری تو..........................سر به خورشید می گذاری تو **** تو خودت؛ خرمنِ ِ صفا هستی........................رونق ِ باغ ِ مصطفی(ص) هستی تو خودت گوشواره ی عرشی............................روز ِ محشر؛ ستاره ی عرشی توخودت بیشتر بلا دیدی.............................داغ ِ زهرا(س) و مصطفی(ص) دیدی طعنه و زخم و ناسزا؛ کم نیست؟!...............فرقِ ِ خونین ِ مرتضی؛ کم نیست؟! تو خودت؛ آب بودی و مردم....................................در میان ِ سراب؛ سر درگُم! ای لوای ِ قیام بر دوشت..............................................رازها در جهادِ خاموشت ریشه در ریشه ی بلا داری!...................................دست در دست کربلا داری! ای اسیرِ غمت؛ تمام ِ دلم.............................................آبروی ِ منی؛ امامِ دلم ای ولای تو؛ آب و دانه ی من.....................................بردن نام ِ تو؛ بهانه ی من به خدا حال ِ تازه ای دارم...........................................شاید از تو اجازه ای دارم دل ِ دلتنگِ من مجال ِ تو نیست...........................ذهن ِ من قابل ِ خیال تو نیست لطف کردی؛ سراغم آمده ای..............................گل زهرا(س)؛ به باغم آمده ای ای کریم ِ مدینه؛خورشیدم!......................................کرمت را چه خوب فهمیدم! کوهی از نور در مقابل ِ من!..............................موج ِ آرامشی است در دل ِ من! پاسی از شب گذشت و بیدارم...............................بر لبم؛ نام ِ مجتبی (ع) دارم شعله هایی که بر لبم باقیست..............................از فیوضاتِ نام ِ آن ساقیست او که دستی کشید بر سرِ من................................عشق بارید بر سراسرِ من!! این چه سر‍‍ی است؟ این چه سودائی است؟.......مستی ِ ناگهانی ام از چیست؟ تو چه کردی که غرق ذوق شدم؟!..............سوختم؛ شعله شعله شوق شدم به خدا حال ِ تازه ای دارم............................................حتما از تو اجازه ای دارم بر سرِ سفره ام نشستی؛ عشق!.................غصه های مرا شکستی؛ عشق! از خیالت؛ خراب بودم من......................................کاش؛ یک جرعه آب بودم من تا به لبهای تشنه ات برسم...............................ای تو سیمرغ ِ مانده در قفسم! جعده میداند و مدینه و تشت..........................آن شب شوم بر دلت چه گذشت ای زِ تأثیرِ زهر؛ رویت سبز...........................................خرمن ِ باغ ِ آبرویت سبز این تبرج کننده؛ این نامرد...............................این حسودِ جمل سوار چه کرد؟! این که حق داده است او را بیم................شاهدم چیست؟ سوره ی تحریم (2) دهنم تلخ شد، زبانم سوخت..............................نام ِ این زن چه آتشی افروخت ای رُخَت نیم سبز و نیمی زرد..................................با تن نازک تو تیر چه کرد؟! تیرهایی که مانده بر تابوت........................................سند رنج توست در ملکوت رفته ای پیشِ ِ شیرِ بدر و حنین........................داغ ِتلخ ِتو ماند و قلبِ حسین(ع) ای امام ِ صبورِ مدینه.......................................ای حضورت غرورِ مدینه ای امامی که قبرت غریب است..........قبرت از سایه ای بی نصیب است ای که سر تا به پایت صفا بود...............منبرت شانه ی مصطفی(ص) بود ای که گهواره ات دوش او بود......................جای خواب تو آغوش او بود شانه میزد به موی تو زهرا(س)..............بوسه میزد به روی تو زهرا(س) عطر ِ گل داشت پیراهن ِ او............................نور می ریخت از دامن ِ او ای در خانه ات غرق ِ آتش...........................روشنای شب ات برق ِ آتش چشمهای ِ نجیبت چه می دید؟!........دست نامرد و سیلی به خورشید؟! ای کبودای ِ خورشید دیده!...........................طعم ِ بی مادری را چشیده این طرف مادرت غرق در خون......................کوچه از زخم پهلوش گلگون آن طرف هم پدر در اسارت.....................کرده موری به شیری جسارت!! **** گفت ای گلبن ِ کوچکِ من....................گریه آهسته کن کودکِ من تا نفهمند داغ ِ دلم را........................برده دستِ خزان ؛ حاصلم را سر به دیوارِ حرمان نهادی......................جامه در زیرِ دندان نهادی بغض را در گلویت شکستی..................راه فریاد بر خویش بستی مرگ باریده بود آن طرف ها......................کور بودند آن بی شرفها با سپاهی که ایمان ندارد!.....................قبله گاهی بجز نان ندارد! ای امام ِ غریبم چه کردی؟!..........در سپاهت نه گُردی، نه مردی! ای مدینه! صدایم کن امشب......................پر زشور و نوایم کن امشب ای مدینه! دلم تنگِ تنگ است.............ای مدینه! چه جایِ ِ درنگ است؟ من گلی در تو دارم مدینه!............................روز و شب بیقرارم مدینه! سینه ام از غمش چاک چاک است...........ای مدینه! گلم زیرِ خاک است تا بیاید امانت نگهدار........................................ای مدینه خدایت نگهدار. پاورقی: 1- یعنی هرگز از در خانه تو به جای دیگری نمیروم. 2- اشاره به آیات سوم تا پنجم سوره مبارکه تحریم و افشای سر پیامبر گرامی اسلام توسط دو تن از همسران پیامبر (عایشه و حفصه که دختر اولی ودومی بودند )وتهدید خداوند متعال به این که اگر شما دو زن به جای توبه ، با یکدیگر همپیمان شوید که پیامبر را بیازارید؛ خدا موای پیامبر است و جبرئیل ومومنان صالح وفرشتگان یارو مددکار او هستند یعنی با خدا طرف جنگ شده اید و امید است اگر پیامبر شما را طلاق بدهد زنان بهتری که مسلمان ومؤمن و با خضوع واهل توبه و عبادت و معرفت باشند(چه قبلا شوهری داشته اند یا باکره باشند)به ازدواج او درآورد. تا تو هستی نفس ساقی میدان باقی ست داستان عطش کهنه سواران باقی ست قصه غربت این قوم، نخواهد خشکید تا که در چشم تو این چشمه باران باقی ست آن جوانمرد که در ظهر عطش طوفان کرد شاهکاری ست که از مادر شیران باقی ست تیغ افتاد ولی شعر تو از جا برخاست ای علمدار بخوان تا به تنت جان باقی ست موجی از مرثیه انداخته ای در دل شهر این چه داغی است که از شام غریبان باقی ست سبین من با تو که همخانه خورشید شدی رمزو و رازیست که در سوره انسان باقی ست... (5) تقدیم به حضرت ام البنین (س): شیر زن قافله اهل بیت عالمه عاقله اهل بیت خیز و بیاشوب شب شهر را پر ز علی کن نفس دهر را حمله به طفلان حرم شد بخوان دست ابوالفضل قلکم شد بیا کوفه بیمار طبیبش تویی منبر و محراب حبیبش تویی خطبه بخوان شهر به پا می شود کوفه افسرده حرا می شود مظهر اعجاز خدا در دمشق آنچه تو کردی همه عشق است عشق شام چهل سال علی را ندید دسته گلی از چمن او نچید شام چهل سال اگر خفته است بانگ تو این خواب بر آشفته است اصغر تو غرقه به خون شد بخوان اکبرت از اسب نگون شد بخوان خطبه بخوان سنگ صدا می دهد منبر و محراب ندا می دهد یوسف دل بر سر بازار تو مصر و دمشق اند گرفتار تو در همه جا قبله اهل دلی شاهد اسرار چهل منزلی جلوه کن و ماه شو و نور باش آینه روشنی طور باش بر اثر گام تو بر خاک راه شعله رحمت شکفد هر پگاه صبر حسن داری و شور حسین غیرت زهرا و غرور حسین آنچه تو را هست که را داده اند حسنی از این دست که را داده اند؟ سرو قدا..! همچو کمان می روی!.. ماه رخا،اشک فشان می روی ای دل مولا زچه دل خسته ای؟ قلب حرم بودی و بشکسته ای خون چکد از چشمه خورشید و ماه این جسد کیست در این قتلگاه همدم صبح و شب تو آه شد عمر تو بی ماه تو کوتاه شد ماه علی چند نفس شمع باش روشنی خلوت این جمع باش چند کبوتر به تو دل بسته اند جمله به دامان تو پیوسته اند (6) درد دلی با امام زمان (عج) : چه می شد اگر روزگارم تو باشی خزانم تو باشی بهارم تو باشی خدا خواست اینقدر تنها نباشم گل باغ بی برگ و بارم تو باشی شنیدم که می اید از سمت باران بهاری که امیدوارم تو باشی فقط یک هوس دارم اینکه همیشه به هر جا که پا می گذارم تو باشی کمی کودکانست اما نمی شد که اسب تو باشم سوارم تو باشی صدا کن که در حجم این بی کسی ها کنار تو باشم کنارم تو باشی تو باشی و بعد از تو دنیا نباشد تو باشی لیل النهارم تو باشی خداا خواست چشمم به راه تو باشد که مهتاب شبعای تارم تو باشی به پایان شعرم رسیدم الهی که پایان این انتظارم تو باشی (7) بانوی بهشت با یاد تو پر شده ست جانم از بوی خوش گلاب، زهرا مستم که به آستان عشقت خوردم می بی حساب، زهرا از آتش فتنه ای که برخاست ماییم و دلی کباب، زهرا افسوس که پشت در ورق شد آیاتی از این کتاب، زهرا برخیز که سیل اشک جاریست از دیده‌ی بوتراب زهرا: بعد از تو شبم همیشگی شد گم کرده‌ام آفتاب زهرا چشمان کبوتران خانه گردیده تهی ز خواب زهرا ای عمر تو مثل آه کوتاه اینقدر مکن شتاب زهرا ... (8) سرباز شش ماهه در دفتر گل ورق ورق گوهر بود از اشک، سرانگشت نگاهم تر بود چیزی که به من توان زاری می‌داد قنداقه‌ی خون گرفته‌ی اصغر بود (9) قصیده ای برای حضرت رسول (ص): ای مه بالانشین آهنگ پایین کرده‌ای شهر را از روی خود بتخانه چین کرده‌ای بلبلان را خنده یک غنچه مجنون می‌کند هرچه گل بوده‌ست دریک خنده گلچین کرده‌ای می‌سرایم روز وشب از پیچ و تاب زلف تو دفتر شعر مرا غرق مضامین کرده‌ای مثل باران آمدی بر خاک تا غوغا کنی هر کویر تشنه را باغ ریاحین کرده‌ای نازنین از بس که از شرع مبین دم می زنی عاشقان بینوا را عالم دین کرده‌ای! ... (10) امام علی (ع): می‌رسد از هر کجایم بوی عشق جاریم هر روز و شب در جوی عشق شستشو در شطی از دل کرده‌ام تا تو را آهسته حاصل کرده‌ام عاشقت سرمایه‌ای جز دل نداشت کلبه ویران دل قابل نداشت روز و شب افتاده‌ام دنبال تو هرچه دارم یا ندارم مال تو از تو می‌خواهم بگویم تا ابد حاجتم این است یا مولا مدد خلوتم از نور تو روشن شده بر تنم عشق تو پیراهن شده ای تمام خاکها فرزند تو خاک و باد و آب خویشاوند تو کوچه‌ها با نام تو خو کرده‌اند با طنین گام تو خو کرده‌اند نخلها بی‌تاب اصوات تواند تشنه یک شب مناجات تواند ای انیس هر شبت دلواپسی رهنورد کوچه‌های بی کسی بار رنج بی‌کسان بر پشت تو حلقة ایثار در انگشت تو روشن از نور تو شد ادراک ما گل شد از باران عشقت خاک ما ***************************** به زودی اشعار زیبا در ادامه نوشته میشه بازم سر بزنین
(4) چشمه باران - تقدیم به حضرت ام البنین (س):
ای خیالت شعله‌ها در من زده یاد تو درد مرا دامن زده
