خدا جونم شکرت! / بابت دوستای خوبی که بهم دادی هم سپاس! واقعا دوست خوب نعمتیه... چقدر احوال پرسی... پیگیری... دلسوزی... اصلا هر کی هر کاری از دستش بر میومد کرد تا مخصوصا اون شب که خیلی داغون بودم خوب شم! یکی میگفت این کارو کن... یکی میگفت این نمازو بخون، اون دعا رو بخون......... حتما دعای شما دوستای مهربونم بوده... بازم ممنونم... :) / خیلی خوشحالم... فکر نمیکردم این دنیای مجازی بتونه همچین دوستای خوبی رو بهم معرفی کنه... این یه هفته که نبودم، تهران بودم و قم! ولی انقدر عجله ای بود که نشد هیچکدوم از دوستام رو ببینم! :( خیلی دلم میخواست مخصوصا ساقی گلم و سادات عزیزم و بهار مهربونم رو ببینم! :(
واااااااااااااااااای که دل کندن از حرم خانوم چقدر سخت بود...... هنوز هیچی نشده، دلم هوای شما رو کرده بانو..... سلام! امروز داشتم شعرهای آقای محمدرضا ترکی رو مطالعه میکردم رسیدم به این شعر به نام آلیاژ عشق که خوشم اومد ازش (البته میدونم از روز زن گذشته و الان آقایون کلی حرص میخورن که چرا در آستانه روز مرد بازم.... :) گلی زیبا به گلشن آفریدند دلی از جنس آهن آفریدند! وفا را با جفا ترکیب کردند وجود نازک زن آفریدند! چپ چپ نگاه نکنین... شعر رو دوسش داشتم خُب ! دیده بان حقوق حیوانات: تصاویر زیر تحت عنوان جغد هم می خندد توسط عصر ایران منتشر شده اند. چنین صحنه هایی در زمان بلع، خمیازه کشیدن و برگرداندن پِلِت (زایدات سخت و غیر قابل هضم طعمه که جغد ها به صورت گلوله ای از دهان خارج می کنند) دیده می شود و به دلیل تشابه ظاهری با خندیدن به این عنوان منتشر شده اند. شب لیله الرغائب... شب آرزوها بود... شاید بیش از بیست تا مسیج جورواجور داشتم که چشاتو ببند و آرزو کن و.......... ولی..... ولی دیشب یکی از بدترین شب های عمرم بود که... به خیالم تو حواست نبود صدای قلبم! به خیالم تو حواست نبود پلک های خیسم! آخ که چقدر به دلم درد اومد... یکی بد دلمو سوزوند و... دلی که بالش شکست! کارش تمام.....دلی که بغضش گرفت! جانش تمام.... دلی که نامش فقط ماند و حرفش به کاه....گاهی به آه....گاهی به ماه........ دلی که میشنید پشت این درد ها دست هایی دلبسته به عصا.... دیشب شب بدی رو داشتم... دلی که سوخت درست وقتی که داشت می ساخت....دلی که از رنجش زخم های روزگار گیر کرد، درست گیر کرد بین چرخ دنده های ندیدن.....نبودن....نماندن......... چی بگم... دست به دامن خودش بودم... خـــــــــــــــــدا.......... ولی... ولی........ گاهی دلم حسود می شود..گاهی دلم دود می شود....گاهی خراب میشود....گاهی دلم آب میشود..... گاهی دلم بدجور میشکند...گاهی دلم رنجور میشکند......... برای گفتن حرف های دلم می بایست جملات را عاریه میکردم..... دلم؟؟..... دلی که سوخت... آتش گرفت... دود شد... بی دل شدم... دلدار بودم... دلبر بودم......... بی دل شدم.... ای کاش لااقل زبانم لال نبود و میشد حرف دلم رو خودم بزنم.................. باغبانی پیرم... که به غیر از گلها... از همه دلگیرم... کوله ام غرق غم است... آدم خوب کم است... عده ای بی خبرند... عده ای کور و کرند... و گروهی پکرند... دلم از این همه غم میگیرد... و چه خوب! "آدمی... میمیرد". من چند شب قبل خدمت مقام معظم رهبری بودم. به ایشان گفتم: امتیاز تفسیر نور بر سایر تفاسیر این است که حتی از آیههای ساده، پیامهای جاندار بیرون میکشد. آیه «اذ قال لابیه و قومه ما ذا تعبدون ؛ آنگاه که [ابراهیم] به پدرش و قومش گفت: چه چیزی را میپرستید؟»* را بعنوان مثال برای ایشان خواندم و گفتم: هر تفسیری را بگردیم، در مورد این آیه چیزی ندارد و مضمون آیه از بس روشن است، درباره آن چیزی ننوشتهاند؛ اما من از این آیه پنج اصل استخراج کردم؛ اصل اول: در نهی از منکر سنّ شرط نیست: «اذ قال ابراهیم لابیه» ابراهیم به پدرش گفت. اصل دوم: در نهی از منکر تعداد شرط نیست، «اذ قال ابراهیم لابیه و قومه» ابراهیم به تنهایی در مقابل پدر و قومش از بت پرستی نهی کرد و ایستاد. اصل سوم: در نهی از منکر از بستگان نزدیک شروع کنیم: «لابیه و قومه» ابراهیم در دعوت به توحید و بازداشتن از بت پرستی، از پدر و خویشاوندان خود شروع کرد. اصل چهارم: در نهی از منکر از منکرات اصلی شروع کنیم: «ماذا تعبدون». ابراهیم دعوت خود را از مبارزه با شرک که سرچشمه اصلی سایر منکرات است شروع کرد. امام خمینی(ره) نیز به پیروی از ابراهیم گفت: «شاه باید برود». اصل پنجم: با طرح سؤالهای انتقادی، وجدانها را تحریک کنیم: «ما ذا تعبدون» ابراهیم از آنها پرسید: شما به خود آیید و ببینید که آنچه را که میپرستید چیست. در واقع، اینگونه پرسشها، وجدان آنها را به یاری می طلبد وآن را حاکم و قاضی قرار میدهد. البته قرآن ما را دعوت به تدّبر در آیات کرده است و از این معلوم میگردد که ما هم میتوانیم چیزهای تازه و نو از آیات بفهمیم و این گونه نیست که بگوییم هر چه در آیات بوده ، مثلاً علامه طباطبایی همه آنها را فهمیده است. این درست که علامه مطالب مهمی را از آیات بیان داشته است ولکن قرآن کریم «بیان» برای همه انسانهاست و ما نیز میتوانیم از قرآن مطالب تازهای را با تدبر دریابیم. * ـ صافات (37) آیه 85. // حجه الاسلام محسن قرائتی شاید به درد کسی نخوره این پست... ولی، یه جورایی درد و دل یه نفس عمیق هست تو این شبا... واسه رسیدن...، کافیه انار دلت ترک بخوره ...
امشب آمال زمینیان بر بال ملائک تا به عرش خواهد رفت... شاید زیباترین آرزوی خاکیان طلوع خورشیدی از افلاک است که آسمانیان بر این تمنا غبطه میخورند...
الهی! چون بید می لرزم که به هیچ نیرزم. // خواجه عبدلله انصاری نقطه سر سطر...، بچه ها بنویسید! با خط درشت عشق را بنویسید! تکلیف شب شماست در دفتر دل صد مرتبه از روی خدا بنویسید! شعر از : جلیل صفر بیگی اماما … این روزهـــا ؛ جایت خیلی خالیــست .
*یادداشت برگزیده در پارسی نامه ما دو مدل کرم ابریشم داریم. یه مدل اینکه اینقدر دور خودش پیله می تَنه که نتونه از این پیله خارج بشه، این کرم بدنیا میاد و میمیره و ابریشم هم به دنیا میده. مدل دوم کرم بدنیا میاد و میدونه که نیومده ابریشم بتنه و خودش هم در این پیله خفه بشه! میگه من اومدم برای اینکه پروانه بشم. مکاتب غربی کرم بار میاره، خروجی دنیایی زیاد و ارزشمند، اما آخرش این میشه که انسانیت، فلسفه زندگی، عبدالله بودنِ این آدم دفن میشه، این میمیره ولی مردم استفاده میکنن. مکتب اسلامی میگه: برای دنیا کار کن، ابریشمت هم به دنیا بده، اما خودت رو زیر کار دفن نکن، یعنی بیایم دنیا رو آباد کنیم و تا جایی که میتونیم بسازیم، اما قرار نیست در دنیا دفن بشیم. تو برای پروانه شدن آمدی. بعضی از کلمات و جملاتی که من باب شهادت من باب سریع رفتن و ... در روایات ما موج میزنه و آیات قرآن به شهادت بشارت میده، برای اینه که به تو بگه اگه یه وقتی دیدی داری کرمی میشی که تمام اطراف خودت رو میبندی و عاقبت هم در اثر فشار کار برای دنیا میمیری، تو یه انسان الهی و عبداللهیِ اسلامی نیستی. تو یه موجود غربی مثل تولیدات تکنولوژیک غرب هستی، مثل کامپیوتر، ماشین. برای آدمی که عادت کرده تمام وجودش رو برای رسیدن به دنیای خودش و دنیای بقیه صرف کنه، آدمی که مثل کرم زندگی میکنه، آرزوی پروانه شدن یه آرزوی محاله. آرزومندی در انسانها باعث میشه، مثل کرم زندگی کنند. انسانی که تمام آرزوهای خودش رو در دنیا میبینه، ناخودآگاه خودش رو توی یه سیکل بسته قرار داده که به هیچ چیز دیگه نمیتونه فکر کنه. وقتی پیامبر اکرم(ص) میفرمایند: اگر کسی بمیرد و آرزوی شهادت در دلش نباشد، بر شعبه ای از نفاق مرده، معناش اینه که تو منافقی از این نظر که میگی "انا الیه راجعون" اما آرزوی "الیه راجعون" نداری!! میگی اومدم برای رفتن، اما آرزوش رو نداری! تو از دنیا بیشتر از آخرت خوشت میاد. غذا، پول، شهوات، مقام نباید آخرِ همت تو باشد. اینها باید وسائلی برای راحت زندگی کردن باشه نباید منتهای آرزوت این باشه که به اینها برسی. اگه باشه همون موقع که احساس کردی ارضا شدی، همون موقع پیله رو کامل بستی، دیگه پروازی در کار نیست. برخی برعکس منتهای آرزومنیشون بقا و فناست. ماندن، خوب ماندن، سالم ماندن و بیشتر استفاده کردن. چنین انسانهایی این قدر علم و عقل و فهم دارن که نهایت و غایت آرزوشون این نیست که توی دنیا یه پیله ای دور خودشون بتنن و خوش باشن. چنین انسانهایی برای ماندن و رفتن، برنامه دارن. برگرفته از سخنرانی حجه السلام انجوی نژاد
نــــه! بگذار نگویم جایت خالیــست ... ســــید علی بحق جایت را پر کرده است .
002
003
004
005
006
007
008
009
010
011
012
013
014
015
Design By :
TopBloger.com |