بی خبر از همه جا و همه کس می خوردم و می خوابیدم. نه می دانستم آنچه می خورم از کجا می آید نه می دانستم چه کسی آنها را برایم می فرستد... آخرش آنقدر پررو شدم که شروع کردم به در و دیوار لگد پراندن! ناچار بیرونم آوردند... درست همان لحظه بود که شروع کردم به گریه کردن و از کرده ی خود پشیمان شدم! طفلک من! تازه به دنیا آمده بودم. وقتی به دنیا آمدم آنقدر جا خوردم که تا دو سال قدرت حرف زدن نداشتم! ...... 92.8.29 ...... تولدم مبارک!
001
نوشته شده در چهارشنبه 92/8/29ساعت
8:13 صبح توسط ✿ نفیس ✿ نظرات ( )
002
003
004
005
006
007
008
009
010
011
012
013
014
015
آخرین
مطالب
| Design By :
TopBloger.com |
✿ نفیس ✿
خدایا فاصلت تا من . . . خودت گفتی که کوتاهه . . . از اینجا که من ایستادم . . . چقدر تا آسمون راهه
خدایا فاصلت تا من . . . خودت گفتی که کوتاهه . . . از اینجا که من ایستادم . . . چقدر تا آسمون راهه
منوی سایت
آرشیو سایت
صفحات اختصاصی
یادداشت های برگزیده من در مجله پارسی نامه
معیشت عاشورا 3
خانم اجازه نمره انشای من کم است!
بازی های امروزم sms ما حصل
تو برای پروانه شدن آمدی
ولله تـو فرمانده دلـها بـودی
کو کوزه گر و کوزه خر و کوزه فروش!
کلااااااااااااااغ ؟ پــــــــر!
سومین سالگرد شهدای رهپویان وصال-شیراز
به این میگن شانس!!
نمی پزین از گرما؟؟
گاهی وقتها خیلی زود، دیر می شه
لیست یادداشت های آرشیو نشده
موضوعات سایت
پیوندهای روزانه
پیوندهای سایت
