یا انیس من لا انیس له

شب لیله الرغائب... شب آرزوها بود... شاید بیش از بیست تا مسیج جورواجور داشتم که چشاتو ببند و آرزو کن و.......... ولی..... ولی دیشب یکی از بدترین شب های عمرم بود که... به خیالم تو حواست نبود صدای قلبم! به خیالم تو حواست نبود پلک های خیسم! آخ که چقدر به دلم درد اومد... یکی بد دلمو سوزوند و... دلی که بالش شکست! کارش تمام.....دلی که بغضش گرفت! جانش تمام.... 

دلی که نامش فقط ماند و حرفش به کاه....گاهی به آه....گاهی به ماه........ دلی که میشنید پشت این درد ها دست هایی دلبسته به عصا.... دیشب شب بدی رو داشتم... دلی که سوخت درست وقتی که داشت می ساخت....دلی که از رنجش زخم های روزگار گیر کرد، درست گیر کرد بین چرخ دنده های ندیدن.....نبودن....نماندن.........

چی بگم... دست به دامن خودش بودم... خـــــــــــــــــدا.......... ولی... ولی........ گاهی دلم حسود می شود..گاهی دلم دود می شود....گاهی خراب میشود....گاهی دلم آب میشود..... گاهی دلم بدجور میشکند...گاهی دلم رنجور میشکند.........

برای گفتن حرف های دلم می بایست جملات را عاریه میکردم..... دلم؟؟..... دلی که سوخت... آتش گرفت... دود شد... بی دل شدم... دلدار بودم... دلبر بودم......... بی دل شدم.... ای کاش لااقل زبانم لال نبود و میشد حرف دلم رو خودم بزنم..................

باغبانی پیرم...  که به غیر از گلها...  از همه دلگیرم...  کوله ام غرق غم است...  آدم خوب کم است...  عده ای بی خبرند...  عده ای کور و کرند...  و گروهی پکرند... دلم از این همه غم میگیرد...  و چه خوب!  "آدمی... میمیرد".

نوشته شده در شنبه 90/3/21ساعت 1:31 صبح توسط ✿ نفیس ✿ نظرات ( )