یوسف!

از باغ میبرند چراغانیات کنند . . . تا کاج جشنهای زمستانیات کنند!

پوشانده اند "صبح" تو را "ابرهای تار"... تنها به این بهانه که بارانیات کنند!

یوسف! به این رها شدن از چاه دل مبند . . .اینبار میبرند که زندانیت کنند!

ای گل! گمان نکن به شب جشن میروی . . . شاید به خاک مرده ای ارزانیت کنند!

یک نقطه بیش فرق بین "رحیم" و "رجیم" نیست . . .

از نقطه ای بترس که شیطانبت کنند!

آب طلب نکرده همیشه مراد نیست . . .

گاهی بهانه ایست که قربانیت کنند!

 غزل زیبایی از فاضل نظری

نوشته شده در جمعه 89/11/1ساعت 10:1 صبح توسط ✿ نفیس ✿ نظرات ( )