طوفان گل و جوش بهار است ببینید              اکنون که جهان بر سر کار است ببینید 

این آینه هایی که نظر خیره نمایند                  در دست کدام آینه دار است ببینید؟!

خدایا تو آنی که آنی توانی جهانی تپانی ته استکانی!

حافظ :

دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند

گل آدم بسرشتند و به پیمانه زدند (700 سال پیش)

ملک الشعرای بهار پرسید :

در میخانه نبود بسته چرا حافظ گفت؟

دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند؟ (قرن گذشته)

شهریار پاسخ داد :

در میخانه نبود بسته ولی حرمت می

واجب آمد که ملائک در میخانه زدند (معاصر)

در جای دیگر حافظ در آن شاه غزل مشهور خود می فرماید :

اگر آن ترک شیرازی بدست آرد دل ما را

به خال هندوش بخشم سمرقند و بخارا را

صائب تبریزی در پاسخ به حافظ می گوید:

اگر آن ترک شیرازی بدست آرد دل ما را

با خال هندوش بخشم سر و دست و دل و پا را

هر آنکس چیز می بخشد ز مال خویش می بخشد

نه چون حافط که می بخشد سمرقند و بخارا را

این پاسخ بر شهریار گران می‌آید و به جانبداری حضرت حافظ ، شهریار می فرماید :

اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را

به خال هندوش بخشم تمام روح و اجزا را

هر آنکس چیز می بخشد بسان مرد می بخشد

نه چون صائب که می بخشد سر و دست و دل و پا را

سر و دست و دل و پا را به خاک گور می بخشند

نه بر آن ترک شیرازی که برده جمله دلها را

مو لانا :

بشنو از نی چون حکایت می کند

از جدایی ها شکایت می کند

از نیستان تا مرا ببریده اند

از نفیرم مردو زن نالیده اند

امام خمینی(ره) در جواب:

مشنو از نی چون حکایت می کند

بشنو از دل چون روایت می کند

مشنو از نی، نی نوای بینواست

بشنو از دل، دل حریم کبریاست

نی چو سوزد تل خاکستر شود

دل چو سوزد خانه دلبر شود