نیلوفری باشیم!!

چند شب پیش پدرم در توضیح یه عکس، درباره گل نیلوفر صحبت کردند برامون، که چون واسه خودم جالب بود، نوشتمش! :) 

 

تاریخچه گل نیلوفر: نام گل نیلوفر در زبان سانسکریت پادما(padma) ،در زبان چینی لی‌ین‌هوا(lien-hua)، به زبان ژاپنی رنگه (Range) و در انگلیسی لوتوس (lotus) است. نیلوفر در شرق باستان همان‌قدر اهمیت دارد که گل رز در غرب.

  در فرهنگ ایران باستان، هم گل نیلوفر را در تخت‌جمشید و در نقش برجسته‌های آن مشاهده می‌کنیم. در حجاری‌های طاق‌بستان کرمانشاه هم، گل نیلوفر مربوط به زمان ساسانیان دیده می‌شود. ظاهرا گلی که در دستان پادشاهان حجاری شده در تخت‌جمشید دیده می‌شود، نماد صلح و شادی بوده است . از آنجا که این گل با آب در ارتباط است نماد آناهیتا ، ایزد بانوی آب‌های روان است. این گیاه در مصر باستان و در بسیاری از بخش‌های آسیا مورد پرستش بود.

 جنبه تقدس نیلوفر به محیط آبی آن برمی‌گردد. زیرا آب نماد باستانی اقیانوس کهنی بود که کیهان از آن آفریده شده است. از آنجا که گل نیلوفر در سپیده‌دم باز و درهنگام غروب بسته می‌شود به خورشید شباهت دارد. خورشید خود منبع الهی زندگی است و از این رو گل نیلوفر نماد زندگی دوباره به شمار می‌رفت. پس نماد همه روشنگری‌ها، آفرینش، باروری، زندگی دوباره و بی‌مرگی است. نیلوفر، نماد کمال و رسایی است. زیرا برگ‌ها، گل‌ها و میوه‌اش دایره‌ای شکلند. و دایره خود از این جهت که کامل‌ترین شکل است، نماد کمال به شمار می‌آید.

نیلوفر یعنی شکفتن معنوی. زیرا ریشه‌هایش در لجن است و با این حال به سمت بالا و آسمان می‌روید، از آب‌های تیره خارج می‌شود و گل‌هایش زیر نور خورشید و روشنایی آسمان رشد می‌کنند. نیلوفر کمال زیبایی نیز به شمار می‌رود. ریشه‌های نیلوفر مظهر ماندگاری و ساقه‌اش نماد بند ناف است که انسان را به اصلش پیوند می‌دهد و گلش پرتوهای خورشید را به یاد می‌آورد. نیلوفر نماد انسان فوق‌العاده یا تولد الهی است زیرا بدون هیچ ناپاکی از آب‌های گل‌آلود خارج می‌شود.

پس میشه پاک بود حتی در جامعه ای آلوده! میشه رسوای جماعت شد با همرنگ نشدن! میشه گل کرد!

چه درسی از حیات نیلوفر آبی بیاموزیم؟

نیلوفر می خواهد به ما بیاموزد که هرگز گلبرگ هایمان را در آلودگی نگشاییم. درست است که ما از گوشت و خون و سایر مواد رو به زوال ساخته شده ایم اما می توانیم همچون نیلوفر به سمت نور حرکت کنیم. ما در زندگی دارای موانع و ضعف های جسمانی هستیم و مسیرمان سخت و دشوار است. گل نیلوفر هم ساقه ای باریک و لرزان دارد اما از تکاپوی رفتن باز  نمی ماند و سرانجام گلبرگ ها را به نور می گشاید، حتی اگر عمر این گشایش کوتاه باشد. آن به ما می آموزد که باید به سمت تنویر و آگاهی برویم، حتی اگر قرار باشد با دریافت نور و آگاهی عمرمان نیز به پایان برسد.

نیلوفر در آب های راکد می روید. ریشه هایش درون لجن های کف مرداب است اما گلبرگ هایش به سمت نور در حرکت و تلاش برای رهایی از محیطی که در آن زندگیش را آغاز نموده و رفتن به سمت پاکی و نور است.

این گیاه سمبل مقاومت و تلاش است. گیاهی که با وجود ناپاکی های محیط پیرامون، ثمرش را به گونه ای می پروراند که تقدیم به نور نماید. نشانه ای از نور داخل تاریکی و آگاهی داخل جهالت ها که شکوفا می شود.

تاریخچه کاملتری از گل نیلوفر رو میتوانید بخوانید در اینجا :  

نیلوفر آبی که نیلوفر معمولی و گل مرداب نیز نامیده می شود از تیره ای نزدیک به آلاله هاست. این گل آبزی است و در مناطق گرم و معتدل می روید.

در فرهنگ چینی، نماد پاکی، حفاظت، ظرافت روحانی، صلح، باروری و تجسم زنانه است و علامت تابستان (یکی از چهار فصل) نیز می‌باشد . چینی‌ها، گل نیلوفر را مظهر گذشته و حال و آینده می‌دانند، زیرا گیاهی است که در یک زمان، غنچه می دهد، گل می‌کند و دانه می‌دهد. همین‌طور نماد نجابت است، به این دلیل که از آب‌های آلوده بیرون می‌آید اما آلودگی آن را نمی‌پذیرد.

در استوره‌های مصری، چهار پسر هوروس (Horus) روی یک نیلوفر رو به روی ازیریس (osiris) ایستاده‌اند. گل نیلوفر به عنوان نشانه ایزیس (Isis) مظهر باروری و پاکی و بکارت است.

در فرهنگ هندی، گل نیلوفر گلی است که از خود به وجود آمده و نامیراست و نماد جهان به شمار می رود. گاهی کوه "مرو" (meru) به مفهوم محور جهان در مرکز آن تصویر شده است. در استوره‌های هندی با سه خدای اصلی مواجه می‌شویم که عبارتند از: برهما (خدای آفریننده)، ویشنو(خدای نگهدارنده) و شیوا(خدای نابودکننده). در یک استوره متاخر که در ریگ ودا به آن اشاره شده است، آمده که چگونه کیهان از نیلوفری زرین که بر روی آب‌های کیهانی در حرکت بوده به وجود آمد و از آن برهما متولد شد. هنگامی که مراسم او جای خود را به مراسم ویشنو داد وی را بعدها به صورتی مجسم کردند که بر روی گل نیلوفری که از ناف ویشنو می‌روید، نشسته است. یک الهه هندویی به نام پادماپانی (padmapani)وجود دارد که به معنی زنی است که نیلوفر در دست دارد. در هندوستان که رود برایشان اهمیت بسیار دارد، الهه‌های رودگاهی بر روی نیلوفر سوارند.

چاکراها به شکل نیلوفرهایی تصویر می‌شوند که با نماد چرخ مرتبطند، هنگامی که این مرکز (چاکراها) بیدار شوند، نیلوفرها باز می شوند و می‌چرخند. Lotus نام یکی از حرکات یوگا است.

عمر نیلوفر معمولا بسیار کوتاه است. نیلوفر صورتی معمولا سه روز بیشتر زندگی ندارد. از آب خارج می شود، سفید است. با غروب خورشــید گلبرگ هایش را می بندد و روز دوم که با طلوع گلبرگ هایش را می گشاید، صورتی کمرنگ است. شب هنگام دوباره گلبرگ هایش را می بندد. روز سوم گلبرگ هایش را باز می کند درحالیکه صورتی پر رنگ است. اما با غروب روز سوم دیگر گلبرگ هایش را نمی بندد بلکه به صورت عمودی به داخل مرداب باز می گردد و یا گلبرگ هایش پر پر می شـوند و به این شـــکل زمان مرگ آن فرا می رسد.

منابع:

ایلیا گرشویچ، تاریخ ایران کمبریج( جلد2 ماد و هخامنشی)، ترجمه تیمور قادری

آندره گدار، هنر ایران، ترجمه بهروز حبیبی

ایدت پرادا? هنر ایران باستان? ترجمه یوسف مجیدزاده

هاید ماری کخ، از زبان داریوش، ترجمه پرویز رجبی

نوشته شده در یکشنبه 90/5/2ساعت 12:37 صبح توسط ✿ نفیس ✿ نظرات ( )